Gece Yolcusu

2.BÖLÜM: “MEZARLIK”   Gözyaşı. İki göğsümün ortasında vehim dolu bir volkan kaynıyordu, ruhum yıkanıyordu ateşle. Tüm benliğim acıyla kıvranırken gözlerimden dökülen her bir yaş, içimde kaynayan volkanın somut yankısıydı. Korlar birikiyordu gözlerimde ve usulca yanağımdan dökülüyorlardı. Yakarak, yıkarak…   Aldığım her nefes boğazımda bir engele takılıyordu. Etrafta hareket eden insanlar gözüme bozuk bir yansımadan ibaret gözüküyorlardı. Gözlerim yalnızca taze topraktan oluşmuş yan yana uzanan iki mezarı ve mezar taşlarında yazan isimleri görüyordu. Diğer her şey silik, belirsiz ve önemsizdi.   Dün, bu sabah, geçmiş; hepsi kaybolmuştu. Zaman anlamını yitirmiş, yelkovan ve akrep bu ana saplamışlardı iğnelerini. Zihnimin duvarlarında yankılan iki kelime vardı. Dilim bir daha bu iki sözcüğü misafir edemeyeceğini anlamışçasına kendine kilit vurmuştu.   “Başın sağ olsun, kızım.” Kulaklarımdaki çınlamanın arasında duyduğum boğuk sesin ve omzumu destek olmak istercesine sıka

  1.BÖLÜM: “SOĞUK”   Soğuktan kızarmaya başlamış ellerimi siyah kabanımın ceplerine yerleştirirken adımlarımı hızlandırdım. Günün ilerleyen saatlerinde çocuk çığlıklarıyla inleyen bu sokak, şimdi botlarımın altında ezilen karın kendine has sesi ve keskin soğuğun taşıyıcısı rüzgârın uğultusundan başka hiçbir sesi kabul etmiyordu. Güneşin doğmasına az bir vakit kalmıştı ve gökyüzü siyahın en koyu tonuna bürünmüş, onu kucaklayacak aydınlık için hazırlanıyordu.   Gece boyu yağan kar sokağı da etkisi altına almıştı. Her adımda ayak bileklerime kadar kara bulanıp tekrar çıkıyordum. Derin bir nefes almaya çalıştım. Soğuk hava nefes almamı bile güçleştirecek kadar şiddetliydi. Omuzlarımı biraz daha öne getirip küçülebileceğim kadar küçüldüm. Verdiğim nefesler buhar olup havaya karışırken pantolonuma rağmen tenime sızıp bacaklarımı ısıran soğuğu yok saymak oldukça zordu.   Başımı arkaya atıp gökyüzünü inceledim. Belli belirsiz seçilen bulutlar, gecenin siyahlığına tezattı. En ko