Gece Yolcusu

7.BÖLÜM: “SUÇLULUK”    Derin sessizliğe gömülü binlerce kelime onun git gide kararan harelerinden benim korkuyla titreşen harelerime akarken içimi saran duyguları ayırt etmekte zorlanıyordum. Ruhum sanki duygu yağmuruna tutulmuş, onlarca duyguyla sırılsıklam olmuştu.    Bir anda etrafımda bir hareketlilik hissettiğimde gözlerimi onun gözlerinden çekip odada gezdirdim. Birkaç adamın silahını Berzah’a doğrulttuğunu gördüğümde bir an nefes alamadığımı hissettim. İstemsizce olduğum yerde sendelerken gözlerim alnıma dayalı silahın sahibine kaydı.    Yüzündeki alay kokan sırıtma yok olmuş, yerini rahatsız edici bir ifadesizlik maskesi almıştı. Kaşları derince çatılıp alnındaki kırışıklıkları ortaya sererken çenesi kaskatı kesilmiş, gözleri yüzümdeki bir noktaya sabitlenmişti ve geçen her saniye gözlerindeki duygusuzluğu perçinliyor gibiydi.    Şakaklarında öfkesinin gerçekliğini anlatmak istercesine beliren damara bakarken odadaki sessizliği dağıtan acı dolu inlemeyle irkil

6.BÖLÜM: “ÇARESİZLİK” (Part 2)    Olabildiğince seri adımlarla evin önünden ayrılırken gözlerim istemsizce etrafı kolaçan ediyor, biri tarafından görülmenin endişesi yanımdan ayrılmıyordu. Bileklerimi geçen kar yürümemi zorlaştırsa da olabildiğince seri adımlar atıyordum. Bedenimdeki kırgınlık evden çıkarken dik tutmaya çalıştığım bedenimi yavaş yavaş eğmeye başlamıştı. Gücüm biraz da olsa yerindeyken olabilecek en hızlı şekilde köyden çıkmalıydım.    Omzumun üstünden arkamda kalan eve baktığımda zihnimin içine sızan düşüncelere engel olamadım. Ardımda benim için dün geceden beri endişelenen ve didinen güzel yürekli bir insan bırakmıştım. Elindeki kahvaltıyla içeriye girdiğinde beni bulamamanın yüzünde oluşturacağı hayal kırıklığı ve endişe gözümün önünden geçtiğinde suçluluk duygusu tüm ruhumu kuşattı.    Çaresizlik bir ruha sızdığında diğer tüm duyguların, düşüncelerin üstüne bir sis gibi çöküyordu. İnsanın elini kolunu bağlıyor, önündeki tüm seçenekleri bir bir ortadan